ساختار مورد نیاز جهت مدیریت منابع آب حوضه رودخانه زاینده‌رود

سازمان حوضه آبریز (RBO:River Basin Organization) به عنوان یک سازمان حفاظتی، تصویری کلی از چالش‌های مدیریتی آب در حوضه را ارائه می‌دهد. بیانیه برنامه زیست محیطی سازمان ملل (UNEP 2014) شهرت جهانی این سیاست را نمایان می‌سازد. "اگر مدیریت یکپارچه حوضه آبریز مناسب‌ترین ابزار جهت اجرای مدیریت یکپارچه منابع آب در مقیاس حوضه باشد، بنابراین سازمان‌های حوضه آبریز می‌بایست به عنوان ابزاری برای اجرای آن توسعه یابند".

سازمان‌های حوضه آبریز: تعادل‌بخشی در منافع تمام نقش‌آفرینان

در کارگاه تعاملی با حضور ذینفعان (در فاز اول پروژه)، کمبود یک سازمان مرکزی برای حوضه مورد بحث قرارگرفت. تصمیمات چنین سازمانی باید دارای ضمانت اجرایی بوده و اعتماد بخش‌های مختلف را در راستای ایجاد تعادل و توازن در توزیع منابع جلب نموده و از حمایت آنها نیز برخوردار باشد.

بر مبنای مصوبات شورای عالی آب، اولین سازمان حوضه آبریز در سال 1393 برای حوضه آبریز زاینده‌رود تشکیل گردیدکه توسط وزارت نیرو به عنوان بالاترین مقام مسئول در زمینه مسائل آب مدیریت می‌شود. دیگر اعضای آن نمایندگانی از دولت در سطح ملی و استانی، سازمان‌ها و مردم تحت تأثیر می‌باشند. سازمان حوضه رودخانه می‌تواند از مقامات مختلف، کارشناسان، تشکل‌ها و یا شرکت‌های دیگری جهت حضور در جلساتی که هر سه ماه یکبار تشکیل می‌شود، دعوت نماید. برمبنای اساسنامه، این سازمان اختیار اخذ تصمیمات در خصوص مسائل مدیریتی آب در حوضه را دارد.

مذاکرات موفق: شامل نقطه نظرات بیرونی

هدف اصلی سازمان حوضه آبریز، بهبود و فراهم آوردن توزیع عادلانه آب می‌باشد که با مشارکت ذینفعان اصلی به دست خواهد آمد. گمان می‌رود که این سازمان در آینده‌ای نزدیک به عنوان پیکره‌ی اصلی تصمیم‌گیری در حوضه رودخانه زاینده‌رود، ایفای نقش نماید. به خصوص در مراحل اولیه، معقول به نظر می‌رسد که نگاهی به دیگر سازمان‌های حوضه آبریز نیز انداخته شود و از راهبردهای موفق آنها در راستای حل اختلاف و یا ایجاد ساختار سازمانی مناسب استفاده گردد

بسته‌های کاری: